آیا امام حسین و امام حسن در جنگ با ایرا ن حضور داشتند

یکی از شبهاتی که اسلام ستیزان و مخصوصا" تشییع ستیزان بیان میکنند حضور امامان شیعه یعنی امام حسن و امام حسین در لشکر کشی و جنگ با ایران است که با هم این شبهه را بررسی میکنیم .

از زمان پیش از ظهور اسلام ، در قبائل مختلف و به بهانه های مختلف جنگهای زیادی به وقوع می پیوست و خونهای فراوانی ریخته میشد . با آمدن اسلام و بیان اینکه جان انسانها عزیز است و مهمترین نعمت خدا به انسان سلامتی جسم میباشد این امور (جنگها) نکوهش شد و کم کم از میان برداشته شد . به جای آن واژه ای آمد به نام جهاد که از جهد و به معنی تلاش میباشد . تلاشی در راه خدا . تا زمانی که پیامبر در بین مردم بود هیچ گاه آغازگر هیچ جنگی نبود و هیچ خونی را بی دلیل و بی گناه نریخت مگر آنکه شخص یا اشخاص به قصد ضربه زدن اسلام و مسلمین آمده باشند .

اما امام حسن و حسین بنا بر نقل هایی که در بسیاری از بخشهای تاریخ شده در فتح ایران شرکت نداشتند . از جمله در ابن اثیر ، ابن خلدون، سید هاشم معروف الحسنی و باقر شریف قرشی که در این کتابها به این نکته اشاره شده که امام حسن و امام حسین ، بعد از پیامبر در هیچ فتحی شرکت نکردند.

بیشترین مطالب پیرامون جنگهای صدر اسلام در کتاب تاریخ طبری آمده که البته به گفته بسیاری از تاریخ نویسان و حتی خود طبری ، به یکسری از مطالبی که در این کتاب اشاره شده باید شک کرد و بیشتر در مورد آن تحقیق کرد و به قول خود طبری : در مورد سندیت آن باید به خدا پناه برد . از جمله اشکالات تاریخ طبری این است که به قول معروف هر چه که بوده و نبوده را در کتابش آورده ، از هر کسی که باشد . حتی از کسانی که در تمام تاریخها به عنوان فردی ضعیف یعنی غیر قابل اعتماد یاد شده نیز نقل و قول کرده ، از کسانی که نسبت به اهل بیت کینه های چندین ساله به دل داشتند و ...

از جمله این افراد سیف بن عمر هست . کسی که بسیاری از بخشهای جنگ ایران و عرب و موضوعات مطرح شده پیرامون امام علی و فرزندان ایشان ، از جانب وی مطرح شده.

یکی از تاریخ نویسان معروف و معتبر به نام جواد علی مینویسد : طبری در استفاده از مآخذ، اصول اهل حدیث را در نظر نگرفته و از چهره‌های ضعیف هم روایت کرده است. او روایات سیف بن عمر را که متهم به زندقه است و خود طبری هم نظر مساعدی نسبت به وی ندارد، نقل می‌کند .

( زندقه به کسی میگویند که باطنا" کافر باشد و تظاهر به ایمان بکند)

اگر امام حسن و امام حسین در جنگهای ایران شرکت میکردن ، مطمئنا" این حادثه ی تاریخی کوچکی نبوده و به جز طبری در بسیاری دیگر از منابع تاریخی می آمد. طبق تاریخ ُامام علی (ع) بسیار مراقب جان امام حسن و امام حسین بوده و هدف امام این بوده که آنها در آینده امامت امت را عهده دار میشوند ، اما از فرستادن پسر دیگرش که محمد حنفیه بود ابایی نداشت و وقتی این سوال را از محمد حنفیه پرسیدند که چرا علی (ع) تو را به خط مقدم میفرستد اما حسن و حسین را نه ، پاسخ داد که آنها چشم های علی (ع) هستند و من دست راست او که او با دست راستش از چشمانش محافظت میکنند .(دانشنامه امام حسین ج2 ص 396-341 )

در بخش دیگری از تاریخ طبری برای نقل کردن این موضوع (حضور امام حسن و امام حسین در جنگ) اینگونه بیان شده : عمر بن شبه از علی بن محمد از علی بن مجاهد از حنش بن مالک نقل می کند که گفت) تاریخ طبری، ج 4، ص 269)

اگر با دقت به این نقل و قول بپردازیم میتوان خدشه هایی به آن وارد کرد که در اینجا فقط پیرامون علی بن مجاهد توضیحاتی داده میشود.

در تاریخ بغداد نوشته ی الخطیب بغدادی جلد 12 صفحه 106 درباره علی بن مجاهد میخوانیم : علی بن مجاهد حدیث جعل می کرد و او کتابی در مورد جنگها نوشت و برای سخنان خود، سندهایی را جعل می کرد.

در تهذیب الکمال جلد 21 صفحه 118 میخوانیم : که وی(علی بن مجاهد) شخص درغگو و جعل کننده حدیث است .

همچنین در الجرح و التعدیل نوشته ابوحاتم رازی جلد 6صفحه 205 هم صراحتا" آمده که علی بن مجاهد دروغگو است.

در فتوح البلدان نیز همان خبری را که در طبری ذکر شده آورده که البته به شکلی بسیار جالب نقل تاریخ شده ، در ابتدای بیان این بخش از تاریخ نوشته : گفته اند : .........

و در آن قسمت که نام امام حسن و امام حسین را آورده نیز نوشته : در حالیکه گفته میشود که حسن و حسین در شمار همراهان سعید بوده اند . که این گونه الفاظ برای بیان یک تاریخ محکم و مستند ، نمیتواند مناسب باشد و میبینید که نویسنده در بیان این قسمت از تاریخ با چه شک و ابهامی تاریخ نگاری کرده.

در ضمن درباره جنگ اعراب و ایران ، اغراق (و دروغ)های زیادی بیان شده که در هیچ جای تاریخ نیامده که البته پرداختن به این موضوع نیاز به زمان و بحث دیگری دارد.

تاریخ نگاران و نویسندگان سنی مذهب ، برای موجه و مقدس قرار دادن لشکرکشی ها و جنگهای خلفای پیشین ،نام امامان شیعه را آورده اند و همین موضوع سبب شده که اسلام ستیزان و تشییع ستیزان برای زیر سوال بردن اهل بیت ، دست به کار شوند.